Η παρ’ ολίγον επίσκεψη του πρώην Βασιλικού ζεύγους σε συναυλία του Διονύση Σαββόπουλου στο «Παλιό Ωδείο» !!!

☛   Ο Διονύσης Σαββόπουλος στην αυτοβιογραφία του «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα» (εκδόσεις Πατάκης) σχολιάζει μια συναυλία που έδωσε στη Καβάλα το 2006 . Αναφέρεται στον πρώην Βασιλιά Κωνσταντίνο ο οποίος ήταν ο μοναδικός που τον χειροκρότησε το 1966 πριν την επιβολή της δικτατορίας , όταν τραγούδησε στην Ανάβυσσο και είπε τα τραγούδια του που ήταν εναντίον του Βασιλιά , ωστόσο ήταν ο μοναδικός που τον χειροκρότησε και έκτοτε δεν συναντήθηκαν παρά μόνο το 2006 όταν βρέθηκε στη Καβάλα ο Διονύσης Σαββόπουλος για συναυλίες στο αγαπημένο «Παλιό Ωδείο» . Ο καλλιτέχνης ήθελε να μείνει στο Ιμαρέτ αλλά έμαθε τότε ότι στον ίδιο χώρο μένει και ο πρώην Βασιλιάς ο οποίος έκλεισε και τα περισσότερα δωμάτια του ξενοδοχείου για την συνοδεία του. Δεν βρήκε δωμάτιο να μείνει ο Διονύσης Σαββόπουλος αλλά ωστόσο σε μια ξενάγηση του στο Ιμαρέτ συνάντησε τον Κωνσταντίνο και την Άννα Μαρία και συνομίλησαν για λίγο. Ο Κωνσταντίνος του είπε ότι θέλει να έρθει στη συναυλία που θα δώσει στο «Παλιό Ωδείο» και να του κλείσει τραπέζια για όλη την συνοδεία του. Ο Νιόνιος για να μην σημειωθεί κάποιο επεισόδιο από θερμόαιμους Καβαλιώτες δημοκράτες  προτίμησε να τον βάλει να καθίσει στο εξώστη του μαγαζιού για να σώσει τα προσχήματα. Ωστόσο ο Κωνσταντίνος όταν έμαθε ότι θα φιλοξενηθεί στον εξώστη δεν δέχθηκε να πάει και είπε ότι μόνο μπροστά στη σκηνή θα μπορούσε να καθίσει στα τέσσερα πρώτα τραπέζια τα οποία ήθελε να κλείσει για τον ίδιο και την παρέα του. Αυτό δεν μπορούσε να γίνει γιατί τα τραπέζια ήταν κλειστά, έτσι λοιπόν ακυρώθηκε η συμμετοχή του πρώην βασιλικού ζεύγους στη συναυλία του Διονύση Σαββόπουλου. (Ήταν χειμώνας του 2006)  

*   Στο βιβλίο του ο “Νιόνιος” περιγράφει τις μεγάλες στιγμές της ζωής του τόσο στην σπουδαία επαγγελματική του πορεία όσο και στην προσωπική του ζωή . Από τη γέννησή του στη Θεσσαλονίκη το σκληρό 1944 και τα πρώτα τραγούδια που σκάρωνε μικρός, μέχρι την απόφαση το 1963 να φύγει από τη Θεσσαλονίκη και να κατεβεί στην Αθήνα  «για να πραγματοποιήσει τον εαυτό του».

 

Ο φίλος μας Βασίλης Καζούλλης

☛   Αρχές δεκαετίας του ΄90 όταν δημιουργήσαμε τη μουσική σκηνή του «Παλιού Ωδείου» στη Καβάλα , από τους πρώτους καλλιτέχνες που προσκαλέσαμε να εμφανιστεί  ήταν ο Βασίλης Καζούλλης , ένας από τους πιο αγαπημένους τραγουδοποιούς της γενιάς του. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας έχει υπογράψει μερικά  από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια που μας συντροφεύουν και σιγοτραγουδάμε μέχρι σήμερα (Φανή, Αν ήσουν άγγελος, Κάτι να γυαλίζει, Το τελευταίο πλοίο για την Αμοργό, Αεροπλάνα, Βορινό Λιμάνι, Κοπέλες για λίγο, Τα φιλιά του Αυγούστου κ.α.). Από τα μπαράκια μέχρι τις μουσικές σκηνές και τις συναυλίες, ο Βασίλης Καζούλλης, όλα αυτά τα χρόνια, παραμένει πιστός σε όλα όσα τον έκαναν να αγαπήσει τη μουσική. Κατεξοχήν καλλιτέχνης των live εμφανίσεων, η ατμόσφαιρα που δημιουργεί στη σκηνή είναι γεμάτη αυθορμητισμό, δύναμη και χαρά και η αγάπη και ο ενθουσιασμός που εισπράττει από τον κόσμο είναι για εκείνον πάντα ο τρόπος να "φορτίζει τις μπαταρίες του" και να συνεχίζει . Η πρώτη του συναυλία στο «Παλιό Ωδείο» πραγματοποιήθηκε τον χειμώνα του 1994 ήταν κάτι παραπάνω από επιτυχημένη , η αίθουσα και το πατάρι είχαν γεμίσει ασφυκτικά από κόσμο . Αυτή η εμφάνιση ήταν και η απαρχή μιας δυνατής φιλίας που ισχυροποιήθηκε τα επόμενα χρόνια. Ο τρίτος της παρέας που τίμησε με την φιλία του ο Βασίλης Καζούλλης ήταν ο αγιογράφος και ζωγράφος Θέμης Σιμητσάκος . Τριάντα χρόνια μετά την εποχή του «Παλιού Ωδείου» εξακολουθούμε να βρισκόμαστε με τον Βασίλη Καζούλλη , να αναπολούμε τις ωραίες στιγμές που ζήσαμε και τα αξέχαστα γλέντια που διοργανώναμε στην «ταβέρνα του Καναδού» στη συνοικία της Παναγίας .