Η ΕΥΑΝΘΙΑ ΡΕΜΠΟΥΤΣΙΚΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΑΒΑΛΑΣ ΣΤΟ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (25-8-2014)

Η ΠΡΟΒΑ ΤΗΣ ΕΥΑΝΘΙΑΣ ΡΕΜΠΟΥΤΣΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΑΒΑΛΑΣ

Σήμερα το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε στο νεοκλασικό κτίριο της οδού Φιλίππου η προγραμματισμένη πρόβα της Ευανθίας Ρεμπούτσικα με την Φιλαρμονική του Δήμου Καβάλας υπό τη διεύθυνση του Θανάση Παρμενίδη . Ακούγοντας το «Άρωμα κανέλας» και το θέμα της «Πολίτικης κουζίνας» αισθάνθηκα στα αυτιά μου αυτή τη γλυκιά χημεία που έδενε όλους τους μουσικούς , αυτήν την εναρμόνιση ανάμεσα τους λες βρέ παιδί μου και έπαιζαν μαζί πολλά χρόνια . Βέβαια το καλό αποτέλεσμα στις πρόβες εξήρε και η ίδια η Ευανθία Ρεμπούτσικα που ευχαρίστησε όλους τους μουσικούς της Φιλαρμονικής για το αποτέλεσμα που έβλεπε . Σήμερα στη συναυλία θα πρέπει να προσέξετε ιδιαίτερα την είσοδο της Φιλαρμονικής και της μπάντας της Ευανθίας Ρεμπούτσικα στη σκηνή του Κάστρου , ε…….να μη σας τα πω και όλα , τα υπόλοιπα θα τα δείτε στις 9 το βράδυ να είστε όλοι εκεί !!!!

 

Ευανθία Ρεμπούτσικα «Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ...» ( Με τη σύμπραξη της ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΑΒΑΛΑΣ ) στο Κάστρο της Καβάλας στις 25 Αυγούστου

Info ☛ Μετά την επιτυχία της περυσινής καλοκαιρινής περιοδείας της, η Ευανθία Ρεμπούτσικα έρχεται στην Καβάλα με την καινούργια της δουλειά με τίτλο «Η Παράσταση Αρχίζει...», τη Δευτέρα 25 Αυγούστου στις 9 το βράδυ, στο θέατρο Κάστρου Καβάλας, στο πλαίσιο του 57^ου Φεστιβάλ Φιλίππων. Αυτή τη φορά θα έχει στο πλευρό της  τη  Φιλαρμονική Ορχήστρα  του Δήμου Καβάλας υπό τη διεύθυνση του Θανάση Παρμενίδη .  ☛  Μια παράσταση με μουσικές γεννημένες μέσα από εικόνες. Με μουσικές από τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, το θέατρο. Με μουσικές γεμάτες χρώματα κι αρώματα Ανατολής και Δύσης.

Στη σκηνή: κανονάκι, πιάνο, κοντραμπάσο, τύμπανα και η Ευανθία με το κόκκινο βιολί της. Αυτή θα είναι - με λίγα λόγια - η μουσική παράσταση-πρόταση της Ευανθίας Ρεμπούτσικα.  Από το «Αστέρι κι η ευχή», τις «Μικρές ιστορίες» ως την Κωνσταντινούπολη με την «Πολίτικη Κουζίνα» και «Babam ve Oglum» μέχρι το Παρίσι του «Συρανό ντε Μπερζεράκ».

Οι μουσικοί που θα συνοδεύσουν την Ευανθία  Ρεμπούτσικα είναι οι :

Νίκος Παπαβρανούσης – τύμπανα

Ανδρέας Συμβουλόπουλος - πιάνο

Πάνος Δημητρακόπουλος – κανονάκι

Άγγελος Παπαδάτος - κόντρα μπάσο

Οι «Τρωάδες» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη

Οι «Τρωάδες»  του Ευριπίδη  παρουσιάστηκαν στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλιππων από το  ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας    σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη . Η παράσταση επιχειρεί μια σύγχρονη ανάγνωση, μια μεταφορά στο παγκόσμιο «σήμερα», στις συνέπειες των πολέμων, της οικονομικής κρίσης και των απολυταρχικών καθεστώτων...    Στις Τρωάδες ο Ευριπίδης παρουσιάζει την ιστορία από την πλευρά των «ηττημένων», που όμως δεν ζήτησαν την αναμέτρηση... Ο ανθρώπινος πόνος παίρνει οικουμενικές διαστάσεις. Εδώ ο θρήνος των γυναικών, μανάδων, συζύγων, αδελφών, ανθρώπινος και αποκαλυπτικός επισημαίνει για άλλη μια φορά τα «έργα» της ανθρώπινης ανεπάρκειας. Η Τροία καίγεται. Ο πολιτισμός της καταστρέφεται. Το μέλλον μιας χώρας ενταφιάζεται. Οι γυναίκες παίρνουν το δρόμο της ξενιτιάς, σκλάβες και λάφυρο στα χέρια των νικητών. Η ιστορία επαναλαμβάνεται...
Η παράσταση ανεβαίνει σε μετάφραση Κ.Χ. Μύρη και επεξεργασία κειμένου Θέμη Μουμουλίδη. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Θέμης Μουμουλίδης, τα σκηνικά ο Γιώργος Πάτσας, τα κοστούμια η Παναγιώτα Κοκορού, τη μουσική ο Δημήτρης Παπαδημητρίου.

Τους ρόλους και τα χορικά κείμενα ερμηνεύουν:
Φιλαρέτη Κομνηνού, Στέλιος Μάινας, Μαρία Πρωτόπαππα, Άρης Λεμπεσόπουλος, Ιωάννα Παππά, Ελισάβετ Μουτάφη, Λουκία Μιχαλοπούλου, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Λένα Παπαληγούρα, Τζωρτζίνα Παλαιοθόδωρου, Ιώ Κυριακίδη (ακορντεόν), Ίρις Μάρα, κ.α. 

 

Οι «ΒΑΤΡΑΧΟΙ» του Αριστοφάνη από το Εθνικό Θέατρο

Μια από τις πιο πρωτότυπες και ευρηματικές κωμωδίες του Αριστοφάνη, τους «Βατράχους», παρουσίασε φέτος  το Εθνικό Θέατρο  σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα.  Σε μια Αθήνα που ζει μια από τις χειρότερες περιόδους της ιστορίας της ρημαγμένη από τα δεινά του πολέμου και με τη διαφθορά να βασιλεύει, ο Αριστοφάνης κερδίζει το 405 π.Χ. στα Λήναια το πρώτο βραβείο με τους «Βατράχους», μια κωμωδία εξαιρετικής ευφυΐας, ευαισθησίας και λυρισμού.
Οι Βάτραχοι παίχτηκαν στα Λήναια το 406 π.Χ. αποσπώντας το πρώτο βραβείο. Εκτός από την πρωτότυπη σύλληψη, τη φαντασία και την αναμφισβήτητη κωμική τους ποιότητα, αποτελούν και μια πρώτη «άτυπη» φιλολογική κριτική, εξαιτίας του ιδιότυπης αντιπαράθεσης που στήνει ο Αριστοφάνης μεταξύ των δύο τραγικών. Από το Εθνικό Θέατρο πρωτοπαρουσιάστηκαν το 1959, στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού.
Ο Διόνυσος, προβληματισμένος από την έλλειψη ποιητών ικανών να διδάξουν ήθος στους Αθηναίους, αποφασίζει να κατέβει στον Άδη, με στόχο να φέρει στη γη τον Ευριπίδη. Μαζί του θα πάρει τον δούλο του, τον Ξανθία. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, θεός και δούλος θα αλλάξουν αρκετές φορές ρόλους για να αποφύγουν κακοτοπιές, που όλες οδηγούν σε κωμικές παρεξηγήσεις. Φτάνοντας στον προορισμό τους, οι ταξιδιώτες θα γίνουν μάρτυρες μιας σύγκρουσης ανάμεσα στον Ευριπίδη και τον Αισχύλο, που μάχονται για το θρόνο της τραγωδίας στον Άδη. Ο Διόνυσος, θεός του θεάτρου, ορίζεται ως κριτής. Η μάχη είναι αμφίρροπη. Η τελική απόφαση του Διόνυσου θα ξαφνιάσει, αφού, αν και ξεκίνησε το ταξίδι του με σκοπό να φέρει τον Ευριπίδη στη γη, φεύγει από τον Άδη παίρνοντας μαζί του τον Αισχύλο.

 Διανομή
Διόνυσος: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος , Ξανθίας: Πάνος Βλάχος , Eυριπίδης: Φάνης Μουρατίδης , Ιέρεια: Εβελίνα Παπούλια , Ηρακλής: Λαέρτης Μαλκότσης , Αποθανών: Σπύρος Μπιμπίλας ,  Χάρων-βοηθός Ευριπίδη: Στέλιος Ιακωβίδης , Αιακός: Βαγγέλης Χατζηνικολάου , Πανδοκεύτρα Α΄: Αγορίτσα Οικονόμου , Πανδοκεύτρα Β΄: Μαρία Κωνσταντάκη ,  Πλαθάνη: Σωκράτης Πατσίκας , Πλάσμα ιέρειας: Εντυ Λαμέ ,  Σώμα Ιακχού: Αγγελική Τρομπούκη , και  στο ρόλο του Αισχύλου ο Γιάννης Ζουγανέλης .

Οι «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων ( 1 & 2 Αυγούστου )

Στις  «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη, όλα είναι... γυναίκα. Άντρες μιλούν για τις γυναίκες, γυναίκες μιλούν για τις γυναίκες, άντρες μιμούνται τις γυναίκες, άντρες ντύνονται γυναίκες, άντρες εναντιώνονται στο γυναικείο κόσμο, γυναίκες ελπίζουν σ’ έναν κόσμο γυναικείο.  Στην Αθήνα του 5ου π.Χ. αιώνα, ο γνωστός ποιητής Ευριπίδης εξαιρετικά ανήσυχος, επισκέπτεται έναν συγγενή του για να του ζητήσει να τον βοηθήσει. Κινδυνεύει η ζωή του. Όλες οι γυναίκες της πόλης, που σήμερα βρίσκονται μαζεμένες στη μεγάλη τους γιορτή, τα Θεσμοφόρια, είναι αποφασισμένες να βρουν έναν τρόπο να τον καταστρέψουν, επειδή θεωρούν ότι τις δυσφημίζει στα έργα του. Μοναδικός τρόπος για να αποτρέψει τον κίνδυνο αυτόν, είναι να στείλει στα Θεσμοφόρια έναν δικό του άνθρωπο, ντυμένο γυναικεία, για να τον υπερασπίσει. Τη δύσκολη αυτή αποστολή αναλαμβάνει ο Συγγενής.   Ποιος είναι όμως αυτός ο Συγγενής; Πουθενά μέσα στο έργο δεν ακούγεται το όνομά του. Σαν να μην έχει άλλη ταυτότητα εκτός της… συγγένειάς του. Ποιος είναι; Ένας απλός συγγενής. Ναι. Αλλά ποιου; Του Ευριπίδη; Δικός μας; Όλων; Μήπως είμαστε εμείς οι ίδιοι;  «Στην παράστασή μας, σαν μέσα σ’ ένα όνειρο – όνειρο ή εφιάλτης – στο τώρα!, στην εποχή μας, στην εποχή της κρίσης των πάντων, στην εποχή της ανυπαρξίας κάθε ταυτότητας, ένας άντρας – ένας συγγενής μας - παγιδευμένος στην αντίληψη πως η κοινωνία έχει φύλο και το φύλο αυτής είναι αρσενικού γένους, χάνεται μέσα σ’ ένα λαβύρινθο μεταμορφώσεων, για να βρεθεί αποκλεισμένος σ’ ένα χώρο καθαρά θηλυκό. Στις Θεσμοφοριάζουσες, αυτήν την απειλητική κωμωδία, ο άντρας συναντά το αδιέξοδο της κυριαρχίας του. Μήπως τελικά το πρόσωπο του μέλλοντος είναι θηλυκού γένους;», σημειώνει ο Γιώργος Κιμούλης.
«Οι Θεσμοφοριάζουσες » του Αριστοφάνη, αν και σε πρώτο επίπεδο φαίνεται να μην έχουν καμία σχεδόν πολιτική χροιά, ίσως είναι το πιο πολιτικό έργο απ’ όλα», προσθέτει ο ίδιος.