Fanfare Ciocărlia : Το κορυφαίο Βαλκανικό συγκρότημα χάλκινων πνευστών που εκτελεί τη μουσική του επί σκηνής με τρελή ακρίβεια και σε ιλιγγιώδεις ρυθμούς !!!

Όλοι όσοι άκουσαν τους Fanfare Ciocarlia επί σκηνής συμφώνησαν σε ένα πράγμα , κανένα άλλο συγκρότημα χάλκινων πνευστών δεν παίζει  τόσο γρήγορα όσο αυτό . Η ιστορία τους ξεκινά το φθινόπωρο του 1996 όταν ο Γερμανός παραγωγός  Henry Ernst επισκέφτηκε το Zece Prajini, ένα μικρό χωριό στη βορειοανατολική Ρουμανία που βρίσκεται σε μια ομιχλώδη κοιλάδα, για να  διαλέξει γηγενείς μουσικούς  και να φτιάξει  ένα συγκρότημα . Οι μουσικοί ονόμασαν το συγκρότημα Fanfare Ciocârlia και το παρθενικό τους ξεκίνημα ήταν να παίζουν σε πανηγύρια , γάμους και κηδείες στη γενέτειρα τους . Οι Fanfare Ciocărlia (το όνομα τους μεταφράζεται ως «τραγούδι των κορυδαλλών») κατάφεραν να κατακτήσουν την Ευρώπη το 1997, με το ξέφρενο ζωντανό και σπιντάτο παίξιμο τους . Οι Τσιγγάνοι μπορεί να μιλούσαν μόνο την τοπική τους Ρομά διάλεκτο, αλλά η μουσική τους μιλούσε τη διεθνή γλώσσα και το κοινό ανταποκρίθηκε στο άγριο βαλκανικό φάνκ τους μετατρέποντας τις συναυλίες τους  σε πάρτι!!! Γρήγορα η φήμη τους έφτασε μέχρι τις  Ηνωμένες Πολιτείες , την Ιαπωνία και την Αυστραλία. Οι Fanfare Ciocarlia είναι επίσης γνωστοί και για τις διασκευές τραγουδιών που έχουν κάνει, όπως το  Born To Be Wild, James Bond Theme, Caravan και το Summertime. Να σημειώσουμε εδώ πως το συγκρότημα δεν χρησιμοποιεί ποτέ παρτιτούρες στις παραστάσεις τους. Από τότε που εμφανίστηκαν και μέχρι σήμερα οι Fanfare Ciocârlia έχουν παίξει σε περισσότερες από δύο χιλιάδες συναυλίες σε περισσότερες από 70 χώρες. Σε μια από αυτές τους απόλαυσα στη σκηνή του Φεστιβάλ Cosmopolis το 2016 στη Καβάλα.

 

Φεστιβάλ της Guca : Το παγκόσμιο πανηγύρι των χάλκινων !!!!!

 “Η Γκούτσα είναι πρωτ’ απ’ όλα ένα λαϊκό παραλήρημα που όμοιό του δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Τα τελευταία χρόνια, εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες έρχονται από παντού σ’ αυτό το φεστιβάλ για να ξεδώσουν, να μεθύσουν, να χορέψουν, να ερωτευτούν. Δεκάδες μπάντες με χάλκινα, τσιγγάνικες και μη, μετατρέπουν τους δρόμους ενός μικρού χωριού σε ένα αληθινό “Underground” και το φάντασμα του Κουστουρίτσα και του Μπρέγκοβιτς πλανάται στον αέρα. Παρακολουθώντας τα όσα ηδονιστικά και εξωφρενικά συμβαίνουν στους δρόμους, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτή η συνάντηση χάλκινων έχει γίνει η αφορμή για να διατυπωθεί μια σέρβικη εθνική ταυτότητα, η οποία κατασκευάστηκε, εν πολλοίς, μετά τον θάνατο του Τίτο. Και αυτή η συνάντηση που προσελκύει τις κάμερες, είναι μια ευκαιρία για νοσταλγούς του Μλάντιτς και του Κάραζιτς να εκφράσουν τις εθνικιστικές τους αντιλήψεις. Η πολιτική τελειώνει, όμως, εκεί που αρχίζει το αλκοόλ και η μουσική”. 

*Ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στο φεστιβάλ της Guca ( το οποίο θα μου μείνει αξέχαστο) επιμελήθηκε ο Λεωνίδας Αντωνόπουλος  μέσα από την συχνότητα της Δημόσιας Τηλεόρασης . Οι «Μουσικοί του Κόσμου»   ήταν μια φωτεινή εκπομπή  που δυστυχώς δεν υπάρχει πια σήμερα .