Μια προσεκτική ακρόαση του νέου cd του Theo Kapilidi “Inside views” (2016)

☛ O Theo Kapilidis (Θεόδωρος Καπηλίδης) είναι ένας από τους σπουδαιότερους κιθαρίστες της jazz μουσικής σκηνής στη Ελβετία και με σπουδαία ποιοτικά άλμπουμ στο ενεργητικό του .Το “Inside views” είναι η καινούργια δισκογραφική δουλειά (μετά από το “Bright Shadows”) που κυκλοφόρησε από την Unit records ο Έλληνας καλλιτέχνης . O Θεόδωρος Καπηλίδης που διδάσκει παράλληλα στο πανεπιστήμιο των τεχνών και το κονσερβατουάρ της Ζυρίχης , συνδέει εδώ υπέροχα τους ήχους της κιθάρας του με αυτούς του σαξοφωνίστα Will Vinson , δημιουργώντας την δική του γλώσσα αυτοσχεδιασμού . Ακούγοντας πιο προσεκτικά το cd , μου φέρνει στο μυαλό τον μεγάλο Αμερικανό δεξιοτέχνη της κιθάρας και των 20 Grammy Pat Metheny , ο ζεστός του ήχος και οι γεμάτες εκπλήξεις και απροσδόκητες αλλαγές των αυτοσχεδιασμών του Θόδωρου συγκλονίζουν τον ακροατή. Το “Inside views” είναι ένα φοβερό cd γεμάτο μοντέρνα jazz που θα συναρπάσει κάθε ψαγμένο ακροατή και όχι μόνο τους φίλους της κιθάρας .

                         Who is who

O Theo Kapilidis διδάσκει στο πανεπιστήμιο των τεχνών της Ζυρίχης και στο κονσερβατουάρ της ίδιας πόλης ενώ έχει στο ενεργητικό του αμέτρητες ηχογραφήσεις με διεθνείς και Ελβετούς μουσικούς. Κατά καιρούς έπαιξε επίσης σε διάφορες μπάντες μαζί με γνωστούς καλλιτέχνες του χώρου αυτού όπως ο Manny Boyd, Danny Heyes, Keith Copeland, ο Johnny Vidacovich, Matthieu Michel, Sharon Harris και Ulli Heinzler. Όταν δεν διδάσκει μουσική ο Theo Kapilidis δίνει συναυλίες σε μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις

                                   Stathis Harpas

 

DIRKSCHNEIDER (U.D.O./ACCEPT) + ANVIL(Canada) αύριο στη Θεσσαλονίκη

☛  Το metal icon που ακούει στο όνομα Udo Dirkschneider και για πολλά χρόνια ηγετική μορφή και τραγουδιστής των «Accept» αύριο Παρασκευή 18 Μαρτίου θα βρίσκεται στο Principal της Θεσσαλονίκης για να μας θυμίσει τραγούδια από την θητεία του στο γερμανικό συγκρότημα .  Λίγα ονόματα εκπροσωπούν την παγκοσμίως επιτυχημένη Γερμανική heavy metal σκηνή, όπως ο UDO DIRKSCHNEIDER. Η φωνή του αποτελεί την ψυχή διαχρονικών hits όπως τα “Princess of the Dawn”, “Balls to the Wall” και “Metal Heart”. Ο πάλαι πότε τραγουδιστής και ιδρυτικό μέλος των ACCEPT θα περιοδεύσει, εκτελώντας ένα setlist αποτελούμενο από τραγούδια των γερμανών τιτάνων, για μια τελευταία φορά στην ιστορία του, κλείνοντας μια για πάντα αυτό το κεφάλαιο της πορείας του.  Συνοδευόμενος από τα μέλη της τωρινής σύνθεσης των U.D.O. ο θρυλικός Γερμανός τραγουδιστής θα χρησιμοποιήσει για αυτή την περιοδεία, που αποτελεί μια –δίχως άλλο- ξεχωριστή περίπτωση, το όνομα DIRKSCHNEIDER (που είναι και επώνυμο του ιδίου).  Στο πλάϊ τους θα βρεθούν οι Καναδοί metallers Anvil που έγιναν ευρέως γνωστοί μετά το ντοκυμαντέρ του 2009, υπό τον τίτλο “The Story of Anvil”, ενώ τα albums τους θεωρούνται σταθμοί για το παγκόσμιο heavy metal στερέωμα. Τη δυναμική αλλά και την ακούραστη heavy metal διάθεση τωνAnvil επιβεβαιώνουν οι τελευταίες δισκογραφικές τους κυκλοφορίες, τα heavy αριστουργήματα “Juggernaut of Justice” και “Hope in Hell”, ενώ το επερχόμενο “Anvil is Anvil” full length album που αναμένεται για κυκλοφορία μέσα στο 2016, βρίσκει την μπάντα σε μία από τις κορυφαιότερες φόρμες της μέχρι στιγμής καριέρας τους.

*  Στις 18 Μαρτίου το τελευταίο κεφάλαιο, ενός μεγάλου μέρους της rock ιστορίας θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη για μια μοναδική συναυλία που θα γράψει ιστορία. Να είστε εκεί !!!

 

 

 

Αυτό είναι το στέκι των «Λευτεριστών» στο Μόλυβο της Μυτιλήνης

Info : O  Λευτέρης Παπαδόπουλος δημοσιογράφος των «Νέων»  και στιχουργός  ιστορικών ελληνικών τραγουδιών λάτρεψε την Μυτιλήνη και ειδικά  τον Μόλυβο (όπου απόκτησε και σπίτι) από την εποχή που υπηρετούσε ο αδελφός τους ως υπάλληλος στην γειτονική Πέτρα .  Εκεί λοιπόν στο Μόλυβο στο πάνω μαχαλά υπάρχει το Δημοτικό παραδοσιακό καφενείο «Η αγορά»  που είναι και το στέκι των Λευτεριστών . Για όσους δεν γνωρίζουν τι εστί  «Λευτεριστές»  σας μεταφέρουμε  την ερμηνεία που  έδωσε ο ίδιος  ο συγγραφέας  Λευτέρης  Παπαδόπουλος : « είμαστε μια παρέα «αλητεία» που μαζευόμαστε , συζητάμε  και πίνουμε τα ούζα μας , και επειδή εγώ ήμουνα ο πιο μεγάλος και έκανα και περισσότερη πλάκα, με βγάλανε Πρόεδρο!!! Αυτοί λοιπόν είναι οι «Λευτεριστές»! Είμαστε μια όμορφη παρέα » Τα καλοκαίρια μαζεύονται στο Μόλυβο  και τον χειμώνα στο γνωστό καφενείο της Πανεπιστήμιου  στην Αθήνα .

 * Εδώ και λίγα χρόνια από τότε που έπαθε έμφραγμα ο Λευτέρης Παπαδόπουλος  και οι γιατροί του συνέστησαν αποχή από το αλκοόλ  ατόνησαν οι  συνευρέσεις των Λευτεριστών  μέχρι που  σταμάτησαν!!!!

 

Η Καβαλιώτισσα μουσικός και στιχουργός SUNNY ΜΠΑΛΤΖΗ

 Οι περισσότεροι Καβαλιώτες θα θυμούνται την  Sunny Μπαλτζή από την θητεία της ως  μουσικού παραγωγού  στο  Δημοτικό  Ραδιόφωνο  Καβάλας   και στο ράδιο Πρωινή στις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Ανήσυχο πνεύμα όμως η Sunny εγκατέλειψε γρήγορα την γενέθλια πόλη και  εγκαταστάθηκε  στην Αθήνα αναζητώντας την τύχη της . Δούλεψε  σαν παραγωγός στο κρατικό και το ιδιωτικό ραδιόφωνο , σαν d-j  σε μερικά από τα πιο γνωστά rock clubs και bars της Αθήνας . Στην συνέχεια ασχολήθηκε με την  στιχουργική , συνεργαζόμενη με μερικά από τα πιο γνωστά ονόματα στο χώρο της ντόπιας μουσικής βιομηχανίας . “Τσίχλα Δίχως Ζάχαρη” και “Ανεμώνα Του Σικάγου” με το Λάκη Παπαδόπουλο, “Μάγισσες Με Ομπρέλες” με την Αρλέτα, “Παραιτήθηκα” με το Μανόλη Μητσιά, “Το Παλιό Μου Παλτό” με το Χρήστο Δάντη, “Ύποπτη Περιοχή” με την Ελένη Πέτα, “Οι Τίτλοι Του Τέλους” και η “Παράξενη Γιορτή” με το Μιχάλη Χατζηγιάννη, είναι ορισμένα από τα πιο γνωστά τραγούδια σε στίχους της Sunny, και τα οποία αν και περιέχονται σε albums που ως επί το πλείστον, γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία, θεωρήθηκαν από το κοινό και ιδιαίτερα τους κριτικούς, ως ιδιαίτερα ποιοτικές και ξεχωριστές, στιχουργικά, στιγμές .  Ήταν το 1996 όταν έσκασε από το πουθενά ο πρώτος της δίσκος Santa Fila (Άγια Αναμονή) με την ομώνυμη μπάντα της, υπογράφοντας και παίζοντας η ίδια όλα τα τραγούδια , ίσως τον πιο γυναικείο δίσκο του ελληνικού ροκ. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα αποτραβηχτεί από την  δισκογραφία και θα επανακάμψει το 2001  με τον σόλο δίσκο της “Το Αληθινό Μέγεθος Της Σκιάς Μου” που θα  γνωρίσει  αναπάντεχη, εμπορική επιτυχία, επαναφέροντας τη Sunny Μπαλτζή στην επικαιρότητα.  Το 2005 η Sunny θα συνεχίσει με το όνομα των Santa Fila εκείνη την ιστορία που διεκόπη ξαφνικά, μερικά χρόνια πριν, κι όπου συμμετέχουν μουσικοί με ενεργή συμμετοχή στη σύγχρονη εγχώρια rock’n’roll σκηνή, όπως ο Ηλίας Ράπτης, που ήταν παρών και στην αυθεντική σύνθεση του group, ο Νικηφόρος Κουρής, ο Θοδωρής Zιούτος, και ο Κώστας Πλακούτσης. Οι Santa Fila θα δώσουν πολλές συναυλίες μέσα στη χρονιά παρουσιάζοντας live το καινούργιο υλικό τους σε καταξιωμένες μουσικές σκηνές όπως το Gagarin 205 , ο Μύλος κα.  Στις αρχές του 2006 η  Sunny Μπαλτζή επιστρέφει στην δισκογραφία  με τον καινούργιο της δισκο “Jet Lag”,  μέσα από το label  All Together Now, της ανεξάρτητης εταιρείας που ίδρυσε ο Γιάννης Αγγελάκας. Το 2011 κάνει στροφή στη καριέρα  της και  συνεργάζεται   στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου στο τηλεοπτικό σταθμό   Star.  Έκτοτε χάνω τα ίχνη της στη δισκογραφία και στην εγχώρια μουσική σκηνή . 

 

 

Προκόπης Δούκας : « Ποτέ δεν είναι πολυτέλεια ο πολιτισμός…..» (Συνέντευξη)

Info : Ο Προκόπης Δούκας  μετά τις σπουδές  του   στο Πανεπιστήμιο Πατρών, απόκτησε  ειδίκευση στα ηλεκτρονικά  τις τηλεπικοινωνίες και τη  Μουσική Τεχνολογία  στο Πανεπιστήμιο του Stanford στη Καλιφόρνια .  Επί   χρόνια  υπήρξε παρουσιαστής του κεντρικού δελτίου ειδήσεων της  Ελληνικής Τηλεόρασης , ραδιοφωνικός παραγωγός  στον Kosmos 93.6 , ενεργός blogger  και αμετανόητος disc jockey τον βρίσκουμε  να  παίζει τις  ψαγμένες ….. μουσικές του στο  wine & whiskey bar του Δημήτρη και της Νάντιας Λίτινα  “Θα Σε Κάνω Βασίλισσα” στην Αθήνα .

                                                           Η  ΣΥΖΗΤΗΣΗ

 ΕΡ: Μετά το κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ  θεωρείς πως έκλεισε ένα μεγάλο κεφάλαιο της δημοσιογραφικής  σου πορείας  ή δηλώνεις ακόμη μάχιμος ;

ΑΠ: Όχι βέβαια!!!  Είμαι μόλις 53 ετών, αυτό έλειπε να πάρω σύνταξη! Η παρουσίαση του κεντρικού δελτίου ειδήσεων, αλλά και ενημερωτικών εκπομπών είναι η βασική δουλειά μου. Αν και όποτε κληθώ  να τα ξανακάνω, με βάση την αξιοκρατία και τον επαγγελματισμό, θα τα ξανακάνω ευχαρίστως.

ΕΡ: Στην Ευρώπη οι δημόσιες τηλεοράσεις έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο  στο τηλεοπτικό τοπίο , γιατί δεν  συμβαίνει το ίδιο  και στην χώρα  μας 

ΑΠ:  Γιατί η ΕΡΤ είχε πάντοτε παθογένειες, που πηγάζουν από το πελατειακό κράτος και την έλλειψη ανεξαρτησίας της. Μόνο με το σχέδιο Μόσιαλου επιχειρήθηκε κάπως να τεθεί μια καλύτερη βάση για συζήτηση, αλλά απορρίφθηκε όπως το σχέδιο Γιαννίτση, από τις σφοδρές αντιδράσεις. Μετά ήρθε το κλείσιμο από τον Σαμαρά, που τα κατέστρεψε όλα. Ακόμα πληρώνουμε αυτή την άθλια, επαρχιώτικη στενόμυαλη και αυταρχική κίνηση. Σήμερα η ΕΡΤ είναι χειρότερη από ποτέ.

 ΕΡ:  Πως βλέπεις να διαμορφώνεται το ραδιο-τηλεοπτικό τοπίο  σήμερα στην Ελλάδα θα υπάρξουν ανακατατάξεις ;

ΑΠ:  Ναι - και φοβάμαι όχι σε σωστή βάση. Το δίκαιο αίτημα της “τακτοποίησης” του τοπίου, δυστυχώς μεταφράστηκε από τη σημερινή κυβέρνηση, σε ποσοτικό περιορισμό και αντικατάσταση των διαπλεκομένων από άλλους, πιο “συμφέροντες”. Ενώ έπρεπε να τεθούν διάφανοι κανόνες και να ισχυροποιηθούν οι ανεξάρτητοι μηχανισμοί ελέγχου.

 ΕΡ:  Ειλικρινά χαίρομαι να σε ακούω  στο ράδιο Kosmos της Ελληνικής  Ραδιοφωνίας , είναι ένα ραδιόφωνο  που στεγάζει μουσικές  που δεν μπορείς να ακούσεις πουθενά αλλού και αυτό το εκτιμώ όσο δεν φαντάζεσαι …..

ΑΠ:  Ναι, αλλά και ο Kosmos υπέστη τις συνέπειες του ξανανοίγματος της ΕΡΤ, με τις πιο λάθος νοοτροπίες. Είχαμε καταφέρει να τον ξανανοίξουμε στη ΝΕΡΙΤ και επί σχεδόν ένα χρόνο ήταν στην καλύτερη φάση της ιστορίας του, ένα “διαμαντάκι”. Και με πανελλαδική κάλυψη.

 ΕΡ:  Και ενεργός blogger παράλληλα …… αλήθεια πως κρίνεις  την δυναμική  τους ;

ΑΠ:  Δεν είμαι πια ενεργός μπλόγκερ δυστυχώς, παρά σπανίως. Προσπαθώ να διατηρήσω την παρουσία μου, μέσω της αρθρογραφίας μου στην Athens Voice, αλλά κι αυτό αραιά πια. Τα τελευταία χρόνια, πολλές φορές δεν θέλεις να γράψεις και να πεις πράγματα.

 ΕΡ:  Είναι τελικά  πολυτέλεια  ο πολιτισμός  σήμερα στην εποχή που ζούμε ;

ΑΠ:  Όχι, ΠΟΤΕ δεν είναι πολυτέλεια ο πολιτισμός. Και αυτό ήταν μία από τις εγκληματικές προσπάθειες της δημαγωγίας και του λαϊκισμού, τα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων: Ότι μπορούμε να υπάρξουμε ή να σωθούμε, αφιστάμενοι από τον πολιτισμό μας. Και μάλιστα τον πολιτισμό της αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας, που ανήκει αταλάντευτα στην Ευρώπη και στη δύση.

 ΕΡ:  Να τολμήσω να  ρωτήσω πόσο σε έχει επηρεάσει η μουσική του ….Δανδή της Ροκ Bryan Ferry  ; 

ΑΠ:  Ο Bryan Ferry είναι αυτό που θα ήθελα να είμαι, αν ήμουν καλλιτέχνης. Αν και είναι αρκετά μελό, μερικές φορές, πράγμα που δεν μου ταιριάζει. Αλλά όταν τον είδα στην πρώτη συναυλία στον Λυκαβηττό στη δεκαετία του ’90 (γιατί τη συναυλία των Roxy Music την είχα χάσει, λόγω εξετάσεων στην Πάτρα και στη δεύτερη στον Λυκαβηττό ήταν πια πολύ μεγάλος), είχα πέσει κάτω. Ειδικά με την κίνηση και την ερμηνεία του, σε ένα δεκάλεπτο και πλέον “ Your Painted Smile”. Εξού και το αγαπημένο μου - και το όνομα του μπλόγκ μου.

 ΕΡ:  Εξακολουθείς να αγοράζεις δίσκους  ή  προτιμάς το “απρόσωπο”  downloading  ; 

ΑΠ:  Κατεβάζω για λόγους επαγγελματικούς, αλλά εξακολουθώ και αγοράζω λίγα cd και βινύλια. Η ομορφιά της έκδοσης και η ποιότητα του παραδοσιακού μέσου δεν αντικαθίσταται με τίποτα.

 ΕΡ:  Σου αρέσουν  και εσένα τα ταξίδια όπως διαπιστώνω  ποιος ήταν ο τελευταίος προορισμός που επισκέφτηκες και τι ξεχώρισες σε αυτόν ; 

ΑΠ:  Ναι, αλλά δυστυχώς με την κρίση δυσκολεύομαι πια πολύ. Το τελευταίο μου ταξίδι (όχι για δουλειά) ήταν στην Τοσκάνη, όταν παντρεύτηκα, το 2011. Μια υπέροχη εβδομάδα, με τη γυναίκα μου - και το αυτοκίνητο. Είχα ξαναπάει στον παράδεισο αυτόν, την άνοιξη είναι σα να έχει κατέβει ο Θεός και έχει κάνει τον κηπουρό…

 ΕΡ: Ποια είναι η  καλύτερη συναυλία που είδες ποτέ στη ζωή  σου ;

ΑΠ:  Δύσκολο να απαντήσει κανείς  με μία, όπως συμβαίνει και με τους δίσκους. Ξεχωρίζω αυτές των Peter Gabriel, David Byrne (με τη λάτιν μπάντα) & Bryan Ferry στον Λυκαβηττό. Θυμάμαι ακόμα τον Ray Charles και τον Keith Jarett στο ίδιο θέατρο, τον David Bowie, τον Miles Davis και τους Maze στην Καλιφόρνια. Ο Ronny Jordan με είχε μαγέψει στο Ρόδον, δύο φορές. Ο Ιvo Pogorelic με την 111 του Bach, στο Μέγαρο. Από τις πιο πρόσφατες, η Liz Wright και ο Mario Biondi στο Gazarte, ο Sonny Rollins, o Joshua Redman και η ανεπανάληπτη Joss Stone στο Παλλάς…

 ΕΡ:  Που σε βρίσκουμε να παίζεις μουσική στην Αθήνα ; 

ΑΠ:   Στο καινούργιο wine & whiskey bar του Δημήτρη και της Νάντιας Λίτινα, που έχει γίνει το talk of the town, από το Νοέμβριο: “Θα Σε Κάνω Βασίλισσα”. Είναι το ωραιότερο μαγαζί στο οποίο έχω παίξει μουσική και αισθάνομαι “δικό μου”, μετά το Guru, στην πλατεία Θεάτρου. Έχει υπέροχο χώρο, άποψη και ποιότητα, εξαιρετικό ήχο και πολύ καλή συνεργασία. Είναι ένα “χειροποίητο” μαγαζί.

 ΕΡ:  Αν  έπρεπε να επιλέξεις  ένα moto που να σε εκφράζει  ποιο θα ήταν αυτό ;

ΑΠ:  “No More Drama”. Είναι στίχος σε ένα τραγούδι της Mary J. Blige

ΕΡ:   Προκόπη σε ευχαριστώ πολύ για τη συνομιλία που είχαμε  οι τελευταίες κουβέντες της συνέντευξης  δικές  σου 

ΑΠ:  Χαίρομαι πολύ που θα έρθω για πρώτη φορά στην Καβάλα, για το σεμινάριο ραδιοφώνου - και μάλιστα δύο φορές. Ήθελα πολύ καιρό να δω αυτή την πόλη, που φαίνεται τόσο όμορφη.

* Ο Στάθης Χαρπαντίδης συνομίλησε με τον Προκόπη Δούκα