Συνέντευξη της τραγουδίστριας Ντιλέκ Κότς

Πρόσφατα η Ντιλέκ Κοτς κυκλοφόρησε της νέα της δισκογραφική δουλειά  «Souvenir de Salonique» , τη προλογίζει  μια εμβληματική  μορφή των γραμμάτων ένας γνήσιος λαϊκός στοχαστής ο φιλόλογος και τραγουδοποιός Θωμάς  Κοροβίνης που αυτές τις μέρες μάλιστα βρισκόταν στη Καβάλα για να παρακολουθήσει κάποια παράσταση του Φεστιβάλ Φιλίππων . Αξίζει το κόπο να σας παραθέσω αντί  οποιουδήποτε προλόγου αυτά τα ζεστά λόγια από….. καρδιάς του Θωμά Κοροβίνη  για τη χαρισματική φωνή της Ντιλέκ Κοτς :

“ Σαν ανθοδέσμη από τραγούδια ζυμωμένα με παλιά άφθαρτα αρώματα ανάμεικτα με φρέσκιες μυρωδιές που άφησαν τη στάμπα τους στην ψυχή της Ντιλέκ Κοτς, μοιάζει αυτή η μουσική εργασία. Η χαρισματική καλλιτέχνης από την Αττάλεια με τη μελωδική βαθιά φωνή, έχοντας ζήσει τα δεκαπέντε τελευταία χρόνια στην Θεσσαλονίκη, ανακαλεί στη μνήμη της και διαλέγει αγαπημένα τραγούδια της κοινής πορείας των λαών της ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, που συμπληρώνονται με ταιριαστές συνθέσεις νεότερων σπουδαίων δημιουργών. Ζεϊμπέκικα, τσιφτετέλια, ποντιακά τραγούδια, τραγουδισμένα με κέφι και ζεστό συναίσθημα. Ένα δώρο της Ντιλέκ, ένα καλαίσθητο άλμπουμ, για το υποβλητικό αποτέλεσμα του οποίου συντέλεσαν τόσο οι αισθαντικές ερμηνείες της Γλυκερίας, της Πέλας Νικολαίδου όσο και η εκτέλεση και ενορχήστρωση των τραγουδιών από μια παρέα βιρτουόζων μουσικών. ”

 

                              H  ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ         

EΡ : Ο κόσμος σε γνώρισε και σε αγαπήσω μέσα από τη πρώτη δισκογραφική δουλειά σου “Karşı” (Απέναντι) με λαϊκά και παραδοσιακά τραγούδια από την κοινή μουσική παράδοση των Ελλήνων και των Τούρκων. Ένας δίσκος «γέφυρα-φιλίας» ανάμεσα στους δυο λαούς μας

ΑΠ: Το «Καρσί» κυκλοφόρησε το 2005. Από το 2002 και μέχρι τη δημιουργία του «Καρσί», κυρίως με το ΚΑΦΕ ΑΜΑΝ, είχα συμμετάσχει σε αρκετές εκδηλώσεις σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Αυτές οι διαδρομές ήταν πολύ σημαντικές για μένα, μια και έγιναν η αιτία να γνωρίσω τον προσφυγικό λαό και να μάθω την κυριολεκτική έννοια της «προσφυγιάς». Τα τραγούδια των προσφύγων, είναι η δομημένη, από κοινούς ρυθμούς και μελωδίες, γέφυρα μεταξύ των λαών. Όπως τα τραγούδια «Τσακιτζής», «Χαρικλάκι», και άλλα.

ΕΡ: Η μουσική και η τέχνη γενικότερα θεωρείς ότι φέρνει πιο κοντά τους δυο λαούς μας ,είναι ένας τρόπος για να αμβλυνθούν οι οποίες αντιθέσεις υπάρχουν ;

ΑΠ:  Η τέχνη δεν χωρίζει τους ανθρώπους. Αντίθετα μάλιστα. Επιδρά επάνω τους συνδετικά, όπως το κονίαμα στα υλικά δόμησης. Μπορεί μεταξύ των πολιτικών να υπάρχουν προβλήματα, τα οποία ίσως και να τα επιδιώκουν, αλλά στην τέχνη και ιδιαίτερα στην μουσική, αυτό δεν υπάρχει. Μέσω των μουσικών ακουσμάτων τους, οι λαοί βρίσκουν την κοινή τους γλώσσα.

ΕΡ: Σταθμό στη καριέρα σου αποτέλεσε η εξαιρετική ερμηνεία σου στα περίφημα «Καφέ Αμάν»

ΑΠ: Η συμμέτοχη μου στο μουσικό σχήμα ΚΑΦΕ ΑΜΑΝ, με τον Χάρη Συμεωνίδη, o οποίος είναι ένας εξαιρετικός ψάλτης και τραγουδιστής, έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην δημιουργία της μουσικής μου ταυτότητάς, και στην επιλογή μου, γύρω στο 2002, να σπουδάσω βυζαντινή μουσική και να ερμηνεύσω τα τραγούδια με το συγκεκριμένο ύφος, που είναι σημαντικό για τα παραδοσιακά τραγούδια. Με το ΚΑΦΕ ΑΜΑΝ τραγουδήσαμε τα περίφημα Καφέ Αμάν και τα μικρασιατικά. Γυρίσαμε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο. Πήγαμε σε ξεχασμένα χωριά στην Ελλάδα. Γνώρισα βαθύτερα τον Ελληνικό λαό, που κάθε φορά με έκανε να νοιώθω ότι είμαι ένα κομμάτι από αυτόν.

 

ΕΡ: Τι σε ώθησε να αφήσεις την πατρίδα σου και να εγκατασταθείς στην Ελλάδα;

ΑΠ: Ο έρωτας !! τώρα έχω έναν γιο, που πάει στην δευτέρα δημοτικού.

ΕΡ : Θεωρείς πως η συμμέτοχη σου στη «Πολίτικη Κουζίνα» σου άνοιξε δρόμους ;

ΑΠ : Ήταν από τα σημαντικότερα βήματα της μουσικής μου διαδρομής. Μια ταινία πλημμυρισμένη από τη  μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα που άφησε τα ίχνη της σε κάθε καρδιά. Η συμμετοχή μου  στο soundtrack  της ταινία ήταν μεγάλη τιμή για μένα .

ΕΡ: Πρόσφατα κυκλοφόρησες τη νέα σου δισκογραφική δουλειά «Souvenir de Salonique» μίλησε μας γι αυτήν ;

ΑΠ:  Μετά το «Καρσί» και το «Sevdalim Aman» , από τον Απρίλιο κυκλοφόρησε από την Sony music  το  «Souvenir de Salonique» στην Ελλάδα, και στην Τουρκία. Μυρίζει πάλι ανατολή και λίγο Βαλκάνια. Περιέχει τραγούδια παραδοσιακά, λαϊκά, ποντιακά και έντεχνα... Είναι μία σημαντική δουλειά για μένα τόσο  καλλιτεχνικά όσο  και ερμηνευτικά , αν μπορούσα να την χαρακτηρίσω θα έλεγα  πως είναι ένας δίσκος με ethnic μουσική . Η αγαπημένη μου Γλυκερία μετά το «Sevdalim Aman» συμμετέχει και  σε αυτό το δίσκο, κάναμε ντουέτο  σε τρία τραγούδια. Δεν χορταίνω να ακούω το «Μπιρ Αλλάχ» που ερμηνεύει εξαιρετικά . Το πολύ αγαπημένο τραγούδι του Κώστα Φαλκώνη «τα Χαμοπούλια» θα το ακούσετε στα τούρκικα με το τίτλο «Dünya». Τα Τσιγάρα του Ορφέα Περίδη το  ερμηνεύω στα τούρκικα κι λέγεται «Duman Duman». Ο Δημήτρης Παναγούλιας έπαιξε μεγάλο ρόλο στις ενορχηστρώσεις, ο Δημήτρης Σίντος ξόδεψε πολύ χρόνο για να έχουμε τον  καλύτερο φυσικό ήχο. Τους ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά  μου για την υπομονή τους  την αγάπη τους, την διάθεση τους και την φιλία τους. Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ και στους  δεξιοτέχνες  μουσικούς που συμμετείχαν στο δίσκο όπως  ο Δημήτρης Παναγούλιας στα  κρουστά, ο Δημήτρης Σίντος μπάσο, λαούτο, κιθάρα, ο Μάκης Μπαλτατζής ο όποιος είναι από την Καβάλα και έπαιξε βιολί, ο Νίκος Αγγούσης κλαρίνο και νεύ, ο Σάκης Γιώργου ούτι και τζουμπούς και ο Θανάσης Κουλεντιανός κανονάκι. Συμμετέχουν επίσης η πόντια τραγουδίστρια  Πέλα Νικολαίδου, ο Λάζος Ιωαννίδης, ο Δημήτρης Λάππας και ο Νίκος Σαμαράς.

 

 

ΕΡ:  Έχεις συνεργαστεί με όλους τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του ελληνικού τραγουδιού ποια θεωρείς  τη καλύτερη;

ΑΠ:  Όλες οι συνεργασίες είναι σημαντικές για μένα, αλλά της Γλυκερίας είναι ξεχωριστή. Η Γλυκερία είναι μια ιδανική ερμηνεύτρια  και ένας υπέροχος άνθρωπος . Χαίρομαι κάθε φορά  που συνεργάζομαι μαζί της.

ΕΡ:  Πως αποφάσισες να εγκαταλείψεις τις λαμπρές σπουδές σου στην αρχιτεκτονική και να ασχοληθείς με το τραγούδι , τι σε ώθησε να το κάνεις αυτό ;

ΑΠ:  Δεν άφησα τις σπουδές μου. Τελείωσα την αρχιτεκτονική στο πολυτεχνείο της Κωνσταντινούπολης και  συνέχισα στο Αριστοτέλειο  από όπου πήρα την αναγνώριση του αρχιτέκτονα μηχανικού. Στην Κωνσταντινούπολη δούλευα με τους καθηγητές μου. Σχεδιάζαμε μεγάλα εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία και βίλλες. Στην Ελλάδα δούλεψα για λίγο καιρό με τον Νίκο Τζάνη  κάνοντας αναστηλώσεις. Μετά ήρθαν τα χρόνια της οικονομικής κρίσης  «βάλτωσαν» τα μεγάλα έργα και οι αναστηλώσεις και έτσι σταμάτησα να εργάζομαι στο κατασκευαστικό κλάδο . Το τραγούδι όμως  ήταν για μένα η συντρόφια μου η παρηγοριά μου στις δύσκολες ώρες , το ασίγαστο πάθος μου δεν το εγκατέλειψα ποτέ  και χαίρομαι πάρα πολύ που το υπηρετώ

 

ΕΡ: Υπάρχει κάτι που διαθέτουν οι τούρκοι τραγουδιστές και δεν το βρίσκεις στους έλληνες συναδέλφους τους;

ΑΠ : Για μένα το τραγούδι είναι μια κοινή γλώσσα. Δεν έχει σημασία η χώρα της  καταγωγής σου . Όλοι οι ερμηνευτές είναι  ίδιοι  αρκεί  όμως να έχουν ψυχή όταν τραγουδάνε !!!!

ΕΡ: Η Ευανθία Ρεμπούτσικα εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από τη φωνή σου  και δήλωσε πως άκουγε να τραγουδάει ένα αηδόνι………

ΑΠ: Την ευχαριστώ πολύ που με επέλεξε και μου έδωσε την ευκαιρία να ερμηνεύσω αυτό το όμορφο τραγούδι σε μια υπέροχη παράγωγη.

ΕΡ:  Ποιο είναι το moto της ζωής σου ;

ΑΠ:  Ο γιός μου και η πίστη για τα τραγούδια .

ΕΡ : Πότε θα παρουσιάσεις τα καινούργια σου τραγούδια στη Καβάλα ;

ΑΠ: Το φθινόπωρο ελπίζω θα επισκεφτούμε την Καβάλα..

ΕΡ: Η τελευταία κουβέντα της συνέντευξης σου ανήκει

ΑΠ:  Σήμερα  στις δύσκολες αυτές μέρες που περνάμε οικονομικά και κοινωνικά , εύχομαι να μην πάψουμε να έχουμε δύναμη γιατί μόνο έτσι θα τα καταφέρουμε να βγούμε από αυτή την κρίση με αξιοπρέπεια. Αφού όλοι δυσκολευόμαστε και χρειαζόμαστε δύναμη, ας την πάρουμε ο ένας από τον άλλον…

                                                    στάθης  χαρπαντίδης