Ο Βασίλης Βασιλικός και τα καλοκαίρια της Θάσου!!!

Τα τελευταία τέσσερα  βιβλία του Βασίλη Βασιλικού  είναι αυτοβιογραφικά και στηρίζονται στο μεγαλύτερο μέρος τους  στην ιδιαίτερη πατρίδα του την  Θάσο , στην οποία πάντα επιστρέφει για να θυμηθεί τους προγόνους του και να κάνει μια αναδρομή στη  ζωή τους. Ο ίδιος  ο Βασιλικός πίστευε, όπως και ο Θανάσης Βαλτινός, ότι ο συγγραφέας αυτοβιογραφείται πάντα και ότι η ζωή του ή στοιχεία από αυτήν περνά πάντοτε στην όποια μυθοπλασία του. «Γράφοντας γεμίζω και  είναι το μόνο που με γεμίζει» εξομολογείται στα γραφτά του  και  συνεχίζει αλλού « Είμαι ευτυχής που γύρισα στο νησί μου . Γράφω γιατί είμαι ευτυχισμένος που το κατοικώ» και παρακάτω συνεχίζει: «Διαβιώ εν Θάσω, πένης μεν, πλην ευτυχισμένος, με τον αέρα, το βουνό ,τη θάλασσα, με τους εδώ φίλους μου, με αστυνομικά  και με τα βιβλία του  Αντρέ Ζιντ»
    Ο Βασιλικός  έγραφε κάθε  ημέρα, επί οκτώ ή δέκα ώρες την ημέρα, ωράριο συγγραφέα πλήρους απασχόλησης, και δεν το έκανε, ούτε μια ή δυο εποχές, ή και ως διάλλειμα για να ριχτεί ξανά στη ζωή, αλλά πάντα και ανεξάρτητα από τον τόπου που βρισκόταν. Και στη Θάσο έγραφε πυρετωδώς, αν και ηλικία του ήταν πια περασμένη. Κατέβαινε για διάλειμμα στο καφενείο του Τσίκνα για να πιάσει κουβέντα με τους υπέργηρους συμπατριώτες του και να πιει έναν καφέ κι έφευγε για να συνεχίσει. 

   Το ημερολόγιο της Θάσου, εδώ γράφηκε τα καλοκαίρια από το 2009 μέχρι και το 2013. Ο ίδιος στο βιβλίο του απομυθοποιεί τους πάντες, με πρώτον τον εαυτό του. Ο Βασιλικός δεν καλλιλογεί με τους ήρωές του. Έχει μάθει από πολύ νωρίς ότι δεν είναι λογοτεχνική ατέλεια να τους χαρίζεσαι, αλλά έλλειμμα ταλέντου. Αλλά και συνεχίζει «Για να εξορύξω το χρυσάφι από τα έγκατα της  γης μου, πρέπει να στριμωχτώ. Αλλιώς όλα ακραγγίζουν της ηθογραφίας» Εκκινώντας  από  τη  Θάσο έχει διασχίσει πολλές  φορές  την υφήλιο και κάθε  φορά μάθαινε νέα πράγματα. Μικρές  ιστορίες  από την ζωή του μπλέκουν με τις αγάπες του που δεν τον άφησαν μέχρι το τέλος , όπως τον Αντρέ Ζιντ, τα ταξίδια του  στον κόσμο και τις  συναντήσεις με τις κορυφαίες προσωπικότητες του καλλιτεχνικού  χώρου και της πολιτικής.

    Ο ίδιος  θεωρούσε το νόμπελ της  συγγραφικής του σταδιοδρομίας την τελετή βάφτισης της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Καβάλας με το όνομά του και επαιρόταν για αυτό. Στη Θάσο ανακάλυπτε τον βαθύτερο εαυτό του και  αυτό τον έκανε να μην αποκόπτεται ποτέ. Έφερε, το καλοκαίρι του 1981, τον Στέλιο Καζαντίδη στη Θάσο για να τον παντρέψει  στον Θεολόγο και να βγουν στη συνέχεια για ψάρεμα.  Κατά καιρούς μέσα από την μυθοπλασία του ξεσήκωνε φιγούρες του Θεολόγου και του Ποτού και τους καθιστούσε ήρωές του , συνομιλώντας μαζί τους και καθιστώντας τους «αθάνατους» μέσα από τα γραπτά του. 

 

Γιώργος Νταλάρας-Βασίλης Παπακωνσταντίνου - “αν σωθούν τα τραγούδια” στο Θέατρο Γης της Θεσσαλονίκης , μαζί τους ο Οδυσσέας Ιωάννου (31 Αυγούστου 2025)

Ήταν μια μεγαλειώδης βραδιά αυτή που ζήσαμε στο Θέατρο Γης, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και ο Γιώργος Νταλάρας ένωσαν τις επικές φωνές τους και μοιράστηκαν μαζί μας, την ιστορία των γεγονότων και των αισθημάτων της νεότερης Ελλάδας, μέσα από πολύ σπουδαία τραγούδια που ερμήνευσαν και τα οποία  έγραψαν ιστορία στο ελληνικό πεντάγραμμο. Μαζί τους επί σκηνής και στα κείμενα ο στιχουργός και συγγραφέας Οδυσσέας Ιωάννου που αφηγήθηκε κομμάτια από προσωπικές και συλλογικές ιστορίες που συνέθεσαν την ακριβή κληρονομιά του ελληνικού τραγουδιού. Πέρασαν 34 χρόνια από την τελευταία συνεργασία των δύο καλλιτεχνών,(ήταν χειμώνας του 1991 στο «Αττικόν»), και ο κόσμος περίμενε πως και πως αυτήν την εμφάνιση τους που δικαιολογημένα ήταν sold out. Δεν σταμάτησε λεπτό να τους χειροκροτά , να τραγουδά μαζί τους και να φωνάζουν συνθήματα για «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», οι καλλιτέχνες δεν άφησαν τίποτα να πέσει κάτω , τάχθηκαν στο πλευρό τους με τον Γιώργο Νταλάρα να σημειώνει «Μάλλον έχουν δίκιο τα παιδιά» και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου να συμπληρώνει: «Αυτό που έγινε το 1974 στην Κύπρο, γίνετε τώρα στη Γάζα. Μάλλον το πάνε για βοσκοτόπια στη Γάζα». Ψάχνοντας να βρω τις  καλύτερες στιγμές της συναυλίας θα σας έλεγα ότι με άγγιξαν περισσότερο το «Ερωτικό (Με μια πιρόγα)» του αξέχαστου Θάνου Μικρούτσικου , το «Σ’ ακολουθώ» του Μάνου  Λοΐζου και τα «Παραπονεμένα λόγια» που ερμήνευσε μαγικά ο Γιώργος Νταλάρας. Την σκηνοθεσία της μουσικής παράστασης επιμελήθηκε ο  Άγγελος Τριανταφύλλου.

 

 

                                               Video 

 

 

 

 

Το 1ο «ART BATIS NEW AGE FESTIVAL KAVALA 2025» πραγματοποιήθηκε στο Batis new age

Εν αρχή ην το καλοκαίρι που κρατάει καλά ακόμα και στη συνέχεια η γοητευτική βραδιά του Μπάτη που μετά την ανακαίνιση του βαδίζει σε μια νέα εποχή. Ακολούθησε η επιθυμία ορισμένων ανθρώπων όπως του Σταύρου Δεληγιάννη και την οργάνωσης «Τέχνης Φλόγα» να τιμήσουν με την σειρά τους μερικούς ανθρώπους που θεωρούν ότι διακρίθηκαν και διακρίνονται στη Καβάλα για την πολιτιστική  προσφορά τους. Άρχισαν από την παγκόσμια πρωταθλήτρια στο σκάκι την Σταυρούλα Τσολακίδου , τίμησαν στην συνέχεια την οργάνωση του σκακιού της πόλης και ο Βασίλης Λιόγκας μίλησε για τον τιμημένο μετά θάνατον Βασίλη Θεοδωρίδη για την συνεισφορά του και την τεράστια προσφορά του στον πολιτισμό και στο σκάκι της πόλης . Μάλιστα ο σημερινός πρόεδρος του συλλόγου  κ Αποστολακάκης είπε χαρακτηριστικά «εμείς τώρα είμαστε τόσα άτομα και προσπαθούμε να υποκαταστήσουμε την δουλειά που έκανε  ένα άτομο και αυτό ήταν ο Βασίλης Θεοδωρίδης». Ο Βασίλης Λιόγκας παρουσίασε με αδρές πινελιές τη δράση  του κ Θεοδωρίδη και στη συνέχεια δέχτηκε το βραβείο για την συνεισφορά του που του απένειμε όπως ήθελαν οι διοργανωτές ο Κοσμάς Χαρπαντίδης. Η πρώτη μέρα του 1^ου  ART BATIS NEW AGE FESTIVAL KAVALA 2025 έκλεισε με αφιέρωμα στη δράση του Εργαστηρίου Εκπαιδευτικής Ρομποτικής του ΔΠΘ , ενώ βραβεύτηκαν και κάποιοι καθηγητές . 

Η δεύτερη μέρα ήταν η μέρα πριν την πανσέληνο και η βραδιά στον Μπάτη εξελίχθητε το ίδιο γοητευτικά όπως και τις προηγούμενες ημέρες. Ο φωτισμός , τα στρογγυλά τραπέζια με τους καλεσμένους, η ωραία διάταξη κοντά στην πισίνα αναβάθμισαν πάρα πολύ το επίπεδο και οδήγησαν σε μια ακόμη πετυχημένη βραδιά . Όλοι οι ομιλητές προσπάθησαν να μην ξεφύγουν από τα λίγα λεπτά που τους αναλογούσαν, η Μανίνα Ζουμπουλάκη ήταν η κυρίαρχη μορφή της δεύτερης ημέρας η οποία παρουσίασε με αδρά λόγια το έργο του συγγραφέα Κοσμά Χαρπαντίδη , ο ζωγράφος Γιώργος Κουκμάς αναφέρθηκε το έργο του Πάνου Καζόλη και ο καθηγητής Διαμαντής Τριαντάφυλλος Επίκουρος Έφορος Αρχαιοτήτων Καθηγητής Ιστορίας Εθνολογίας του ΔΠΘ παρουσίασε με πολύ χαρακτηριστικές γραμμές το έργο του γλύπτη Δημοσθένη Σωτηρούδη . Και οι δυο βραδιές μας υποδέχτηκαν με τα εμβληματικά έργα του Δημοσθένη Σωτηρούδη στην είσοδο του «Batis new age» ,  μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι και οι λουόμενοι επισκέπτες που την ημέρα επισκέφτηκαν την πλαζ του Μπάτη  εντυπωσιάστηκαν από την ομορφιά και το απέριττο  κάλλος των έργων του Σωτηρούδη και ζητούσαν να μάθουν γι’ αυτά περισσότερες λεπτομέρειες. Είναι χαρακτηριστικό ότι και μεγάλοι και ξένοι και μικρά παιδιά περιεργάζονταν τα γλυπτά του καλλιτέχνη  αναγνωρίζοντας ότι επρόκειτο σίγουρα για αποτύπωμα μια τέχνης υψηλής . Ο Δημοσθένης χαρακτηριστικά μετριόφρων μίλησε με λίγα λόγια για την παραγωγή του και το έργο του και στη συνέχεια η βραδιά έκλεισε με την Μανίνα Ζουμπουλάκη η οποία είχε κέφι είχε διάθεση και μάλιστα είπε να ξεκινήσει την ομιλία της μ’ ένα τραγούδι της Δέσποινας Βανδή !!! Απονέμοντας το βραβείο στον Κοσμά Χαρπαντίδη  είπε χαρακτηριστικά ότι και εκείνη παρότι έχει γράψει 20 βιβλία δεν βραβεύτηκε για κανένα από αυτά , το ίδιο επανέλαβε και ο Κοσμάς Χαρπαντίδης ότι παρόλο που ήταν υποψήφιος για αρκετά βραβεία με τα βιβλία του ωστόσο δεν πήρε κανένα από αυτά. Έτσι λοιπόν δήλωσαν με χιούμορ και οι δυο ότι είναι το πρώτο βραβείο που τους απονέμεται στην συγγραφική τους καριέρα.