Broadway - New York : Η Jane Fonta μας «υπογράφει» επάνω στο πρόγραμμα της παράστασης ……

Welcome to my blog
“ Το ταξίδι , όπως και η αγάπη , εκφράζει μια απόπειρα να μετατρέψουμε το όνειρο σε πραγματικότητα.” Alain de Botton Ελβετός συγγραφέας

Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ROSS DAILY






 Δεξιοτέχνης της Κρητικής Λύρας  και άλλων παραδοσιακών οργάνων από  Ανατολικές  χώρες



Στην Κρήτη  υπάρχει μια πολύ παλιά ιστορία  που αφηγείται πως μαθαίνει  κανείς την  κρητική λύρα .Σύμφωνα λοιπόν με την ιστορία  αυτή  πρέπει  αυτός που θέλει να μάθει , να παει πριν δύσει ο ήλιος μόνος με την λύρα του  σε ένα σταυροδρόμι και εκεί αφού χαράξει στο χώμα  έναν κύκλο  κάθεται μέσα και περιμένει να βραδιάσει. Κάποια στιγμή μέσα στην νύχτα  εμφανίζονται  μπροστά του οι δαίμονες που τον παρακαλούν επίμονα να βγει έξω από τον κύκλο του  για να τον «φανε»  αφού δεν μπορούν να μπουν  μέσα σε αυτόν .Όταν τελικά  πια οι δαίμονες  συνειδητοποιήσουν  πως με τίποτα δεν πείθεται ο  μαθητευόμενος λυράρης  να βγει έξω από τον κύκλο  τότε του ζητάνε  να τους δώσει την λύρα του , και εκείνος  προσεκτικά τους τη δίνει  ξέροντας  ότι οι επισκέπτες του  είναι απαράμιλλοι λυράρηδες Για την υπόλοιπη νύχτα  κάθεται και άκουει ,καθώς αυτοί  ο ένας μετά  από τον άλλον  του παίζουν τις μαγεμένες μελωδίες τους .  Την ώρα που πλησιάζει το ξημέρωμα , ετοιμάζονται οι δάσκαλοι του να αποχωρήσουν και του δίνουν πίσω τη λύρα . Τότε πρέπει ο μαθητής να βγάλει έξω από τον κύκλο  την άκρη του μικρού δάχτυλου του  που την τρωνε τα "ξωτικά"  σαν πληρωμή. Μόλις ξημερώσει ο λυράρης μόνος πια  ,βγαίνει από τον κύκλο  και επιστρέφει στο σπίτι του  όπου αφιερώνει την υπόλοιπη ζωή του  στην προσπάθεια  να παίξει  τις μελωδίες  που άκουσε εκείνη τη νύχτα …..  Φαντάζομαι  ότι σήμερα πια, λίγοι άνθρωποι θα δίνανε ιδιαίτερη σημασία  σε αυτήν  τη μικρή  αινιγματική  ιστορία  και ας κρύβει  τα μυστικά της λύρας . Βασισμένος στις  λαϊκές παραδόσεις του  Ελληνικού χώρου και θρεμμένος  από  τα παραμύθια  και τους  μύθους του λαού  ο Ross Daily  προβάλλει την εκφραστική του αναζήτηση   σαν ένας ώριμος καλλιτέχνης  που εντρύφησε όσο κανείς άλλος   Έλληνας  στην  παράδοση του  τόπου . Παράδοξο φαινόμενο  για πολλούς Έλληνες ο Ross Daily  εγκαταλείπει την πατρίδα του οριστικά  για  να ανακαλύψει  τούς ήχους της Μεσογείου  και της Ανατολής  ακριβώς όπως αυτοί διασταυρώνονται  στο κέντρο της Μεσογείου την Κρήτη . Σιγά σταθερά μεθοδικά και αφού μελετήσει το μουσικό περιβάλλον   του χώρου του  οικοδομεί το μουσικό του σύμπαν . Δεν βιάζεται να κερδίσει  την δόξα , εισχωρεί μεθοδικά  στα μονοπάτια  των ρυθμών  για να μπορέσει  να απελευθερωθεί  από τα δεσμά του  μέσα από τον αυτοσχεδιασμό . Δεν τον ενδιαφέρει  η εμπορικότητα  και είναι ένα σπάνιο κράμα  καλλιτέχνη  και ανθρώπου  που μένει απόλυτα  προσηλωμένος  στην αρχική του σύλληψη.
                   Η  ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ

Ross Daily   αν σου ζητούσα να μου δώσεις   με δυο λέξεις την ταυτότητα σου τι θα μου έλεγες

Γεννήθηκα στην Αγγλία από γονείς Ιρλανδούς , και μεγάλωσα  σε πολλές  και διάφορες  χώρες  τόσο της Ανατολής όσο και της Δύσης , έτσι λοιπόν θα έλεγα ότι δεν έχω κάποια συγκεκριμένη ταυτότητα

Πότε ήρθες για πρώτη φορά στη Ελλάδα  , και πως αποφάσισες να εγκατασταθείς μόνιμα στην χώρα μας  

Επισκέφθηκα για πρώτη φορά την Ελλάδα  το 1970-71 και από ότι θυμάμαι τότε ήμουν περαστικός .Πήγα λοιπόν στη Κρήτη  στα μέσα του ΄71  και άρχισα να ασχολούμαι με την τοπική μουσική ,δεδομένου ότι μελετούσα λαϊκές μουσικές  από διάφορες χώρες .Ήρθα ξανά για λίγο  το 1972 , περαστικός πάλι  πήγαινα  προς Αφγανιστάν ,και μετά  από το 1975 μένω μόνιμα εδώ .

Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να ασχοληθείς  με την παραδοσιακή  ελληνική μουσική ;

Αρχικά ξεκίνησα ως κλασσικός μουσικός με την Ευρωπαϊκή κλασσική μουσική .Από ένα σημείο και μετά  έχοντας δοκιμάσει και στην σύγχρονη μουσική , δεν βρήκα κάτι που να με εκφράζει ιδιαίτερα . Για παράδειγμα στη κλασσική  κιθάρα με την οποία ασχολήθηκα παρά πολλά χρόνια , ανακάλυψα ότι το βάρος έπεφτε  περισσότερο  στην τεχνική και σε κάποια άλλα  σχεδόν  εξωμουσικά ζητήματα .Τελικά η κιθάρα έχει καταλήξει  ένα είδος διαγωνισμού  τεχνικής μεταξύ  των μουσικών , και έχει εξαλειφθεί το στοιχείο της χαράς  , μέσα στην διαδικασία της εκτέλεσης .Αυτό βέβαια συμβαίνει κατά την γνώμη μου   σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή κλασσική μουσική . Όσον αφορά  τώρα την σύνθεση  κυριαρχεί τέτοιος  αβανγκαρντισμός  και μανία  για πρωτοτυπία ,ώστε έχει χαθεί και το τελευταίο απομεινάρι έμπνευσης . Άρχισα να ανακαλύπτω όμως  σε παλιότερες μουσικές παραδόσεις μια εντελώς διαφορετική ισορροπία μεταξύ  της συνθετικής  και εκτελεστικής δουλείας . Η θέση της έμπνευσης  και ο κώδικας έκφρασης  με οδήγησαν στις   «τροπικές» μουσικές  (Τροπικός-τρόπος ,εννοώντας  την κλίμακα το δρόμο).Διεθνώς αυτή  η  μουσική ονομάζεται  «μουσίκ μοντάο» , δηλαδή  η μουσική που βασίζεται  σε τρόπους και κλίμακες . Μέσα σε αυτήν την κατηγόρια  συγκαταλέγεται και η Ελληνική μουσική  , όπως και της Ινδίας , του Αφγανιστάν  της Περσίας  της Τουρκιάς  και  γενικότερα των  ανατολικών χωρών . 

Στα μυστικά της λύρας σε μύησε ο συχωρεμένος Κώστας Μουντάκης  τι κράτησες από αυτόν  και τι θυμάσαι περισσότερο ;

Πρώτα-πρώτα με τον Κώστα Μουντάκη ήμασταν φίλοι , και αυτό για μένα είναι το κυριότερο . Ήμουνα  μαθητής του  και στο τέλος και συνεργάτης του . Είναι μια ολόκληρη πορεία 16 χρόνων , πορεία  μουσικής αλλά πολύ περισσότερο  ανθρώπινης σχέσης . Ίσως να ακούγονται μελό  όλα αυτά  αλλά τον έβλεπα και τον βλέπω  ακόμη σαν πατέρα μου . Τώρα τι θυμάμαι από αυτόν ;  χιλιάδες πράγματα  μου έχει   όμως  μείνει κάτι  το οποίο θα το θυμάμαι  για πάντα. Ήτανε  μια μέρα που είχε παίξει λύρα  στην αυλή ενός σπιτιού στο Ηράκλειο  , για να χορέψει η μητέρα ενός φίλου μου  που ήταν συγχωριανοί .Δεν νομίζω να έχω ακούσει ποτέ στην ζωή μου  κάποιον να παίζει  λύρα  καλύτερα  από αυτή που είχε  παίξει  ο Μουντάκης  εκείνη τη μέρα , ήταν καταπληκτικός , δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια .

Θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ο μαθητής ξεπέρασε και τον δάσκαλο ;

Δεν αληθεύει αυτό και δεν το λεω από μετριοφροσύνη . Ο Μουντάκης  είναι ακόμη  ο καλύτερος στο χώρο του ,και άλλωστε  εγώ δεν επιδίωξα ποτέ  να κάνω  ότι έκανε αυτός . Εμένα με ενδιέφερε να μάθω λύρα  και ο Κώστας  ήταν  ο καλύτερος  Κρητικός λυράρης . 
 
Παίζεις  πολλά παραδοσιακά όργανα  διαφόρων χωρών ,έχεις όμως  μια ιδιαίτερη προτίμηση  στα όργανα  των ανατολικών χωρών  σε εκφράζουν περισσότερο;

Ναι από ένα σημείο και  μετά εξειδικεύτηκα  στη λεγόμενη τροπική μουσική  και βρήκα ότι υπάρχουν σε αυτήν  όχι μόνο δυνατότητες  αυτοέκφρασης , αλλά  με βοήθησε  να προσεγγίσω  βαθύτερες  και αντικειμενικές  αλήθειες ,και πιστεύω ότι αυτή η μουσική  προσφέρεται  όσο οποιαδήποτε  άλλη γι αυτόν τον σκοπό

Πως κρίνεις σήμερα την πορεία του Ελληνικού τραγουδιού ;

Το ελληνικό τραγούδι σήμερα βρίσκεται δυστυχώς  σε τρισάθλια κατάσταση  εξαιτίας  του ότι υπάρχει  ελληνικό  τραγούδι !!!!! Προσωπικά  δεν κατάλαβα ποτέ  γιατί εντοπίζουμε  όλη την προσοχή μας  στο ελληνικό τραγούδι  και όχι στην ελληνική μουσική .  Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο  στην μουσική ιστορία της Ελλάδος , που να αναφέρει  ότι υπάρχει  ελληνικό τραγούδι , υπάρχει η μουσική ανά πάσα στιγμή  και υπάρχει  και το «τραγουδιστικό»  μέρος  , κατά κανόνα στις δημοτικές παραδόσεις .Από ένα σημείο και μετά  όμως άρχισε να κυριαρχεί το τραγούδι ή καλύτερα ο τραγουδιστής , ο οποίος έπαψε πια να είναι ένα πρόσωπο μουσικό . Τον βλέπουμε πλέον σε διάφορα  βίντεο-κλίπ να κάνει διάφορα εξωφρενικά , να τραγουδάει μόνος  του χωρίς  ορχήστρα  , play-back   και όλα αυτά για οικονομικούς λόγους .Έτσι τώρα υπάρχει  μια κι μοναδική μουσική άποψη  που επιβάλλεται από τα πολύ γνωστά  σε όλους  εμπορικά κυκλώματα  που πλαισιώνουν  κατευθύνουν τη μουσική . Εγώ το λεω ανεπιφύλακτα  ότι στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή   δεν υπάρχει παρά μόνο το «σκυλάδικο» , και είναι καιρός πια να γίνει  μια επανάσταση . Ας λεμε τα πράγματα με το όνομα   τους, ας πάψουμε να κρατάμε  τα προσχήματα  και να λέμε ευγενικές κουβέντες για συναδέλφους  που ασχολούνται  με αυτό το είδος  της μουσικής .Και αυτό το «ερπετό» που ονομάζεται σκυλάδικο , παίρνει δυο μουσικά είδη  άκρως αντίθετα  στη σύλληψη  τους  , και τα καταστρέφει κυριολεκτικά ,βγάζοντας έναν ήχο, σαν δυο προεκτάσεις του ίδιου πυρήνα . Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει τίποτα άλλο  εκτός από το φθηνό  εμπορικό τραγούδι. Πολύ κρίμα  αλλά δεν βλέπω τίποτα άλλο .

 Θεωρείς τον εαυτό σου  καλλιτέχνη των συναυλιών;



Προσωπικά δεν μου αρέσουν  οι συναυλίες , αλλά έχω καταφύγει  σε αυτές τα τελευταία χρόνια ,επειδή  οι άλλοι τρόποι  είναι εντελώς απαράδεκτοι. Μου αρέσει να δίνω συναυλίες  μόνο σε μικρούς χώρους  όπου υπάρχει άμεση επαφή  μουσικού  και κοινού .



Ross Daily  σε ευχαριστούμε   για τη συνομιλία που είχαμε και  ελπίζουμε  να σε δούμε σύντομα  στη Καβάλα

Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ για  τη φιλοξενία……


  *  Ο Στάθης Χαρπαντίδης και ο Μιχάλης Σαραιδάρης συνομίλησαν με τον Ross Daily.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου